Ostatnie lata zamykają nas w domach, izolują od innych i wpływają negatywnie na naszą psychikę, ciało i relacje. Człowiek jako zwierzątko stadne potrzebuje innych ludzi niemal jak powietrza. Potrzebuje rozmów, dotyku, wsparcia i możliwości dzielenia się. Każdy rozwój osobisty powinien prowadzić nas do drugiego człowieka i na niego otwierać. Jak więc pozostać uważnym na siebie i budować społeczności? Jak nasza pewność siebie wpływa na innych, gdy jest to zdrowa pewność siebie? I co z tymi zmianami? Przecież najczęściej są niekomfortowe i trudne.

Będziemy badać naszą otwartość na zmiany, będziemy pracować nad zdrową pewnością siebie, będziemy uczyć się budować prawdziwe wspólnoty, w których każdy czuje się chciany i potrzebny. A to wszystko w ruchu i tańcu, który od wieków jest żywym, dynamicznym obrazem społeczności, w których żyjemy.